პროსტატიტი არის პროსტატის ჯირკვლის (პროსტატის) ანთება და უკიდურესად გავრცელებული დაავადებაა. სხვადასხვა წყაროს მიხედვით, ძლიერი სქესის წარმომადგენლების 35-45% მას ხვდება. უფრო მეტიც, დაავადება უპირატესად 20-დან 50 წლამდე ასაკის მამაკაცებს ემართებათ, ანუ სიცოცხლის პირველ ეტაპზე, აქტიური სექსუალური ცხოვრების პერიოდში.
პროსტატის მთავარი ფუნქციაა სპერმის ფორმირებაში მონაწილეობა. მისი მრავალრიცხოვანი ჯირკვლოვანი ლობული გამოყოფს სეკრეტს, რაც სპერმატოზოიდს ხდის სითხეს, ნაკლებად ბლანტს და უზრუნველყოფს სპერმატოზოიდების საკვებ ნივთიერებებს, რაც უზრუნველყოფს მათ აქტივობას და სიცოცხლისუნარიანობას. სათესლე სითხე ჩაედინება პროსტატაში, მდიდრდება ამ სეკრეტით და აღგზნების დროს იღვრება შარდსადენში (ურეთრაში). პროსტატის კუნთოვანი ბოჭკოები მონაწილეობენ სქესობრივი აქტის დროს სპერმის „გამოდევნაში". ამრიგად, პროსტატის დაავადებები, მათ შორის. პროსტატიტი, გავლენას ახდენს მამაკაცის სასქესო ზონაზე, ახდენს გავლენას პოტენციაზე, აუარესებს სპერმის ხარისხს და ამცირებს განაყოფიერების უნარს.
პროსტატი განლაგებულია მენჯის ძვლებით შეზღუდულ მჭიდრო სივრცეში, სხვა ორგანოების გვერდით, რომლებიც მონაწილეობენ ადამიანის ყოველდღიურ ფუნქციებში. ამიტომ პროსტატის ანთება სხვა ფიზიოლოგიურ პროცესებზეც მოქმედებს. ამრიგად, შარდსადენის ზედა ნაწილი (ურეთრა) გადის პროსტატის ჯირკვალში, ამიტომ პროსტატის დაავადება ხშირად იწვევს მამაკაცებში შარდვის პრობლემებს, რაც გახშირდება და თავად პროცესი მტკივნეული და რთულია. პროსტატის უკანა ნაწილი მჭიდროდ არის მიმდებარე სწორი ნაწლავის კედელთან, ასე რომ, როდესაც ის ანთებულია, შეიძლება მოხდეს ყაბზობაც.
პროსტატიტს აქვს სხვა სასქესო სისტემის დაავადებების მსგავსი სიმპტომები (პროსტატის ადენომა, ცისტიტი, ურეთრიტი და ა. შ. ), ამიტომ სათანადო მკურნალობისთვის, თუ ამ მხარეში დისკომფორტი გაწუხებთ, დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ უროლოგს.
პროსტატიტის სახეები
ანთებითი პროცესის სიმძიმისა და დაავადების ხანგრძლივობის მიხედვით პროსტატიტი იყოფა ორ ტიპად: მწვავე (რომლის ხანგრძლივობა არ აღემატება 3 თვეს) და ქრონიკულად. კარგად არის შესწავლილი მწვავე პროსტატიტის გამომწვევი მიზეზები, ჯირკვლის ცვლილებების თავისებურებები სხვადასხვა სტადიაზე, სიმპტომები და შემუშავებულია საკმაოდ ეფექტური მკურნალობის მეთოდები. რაც შეეხება ქრონიკულ პროსტატიტს, დღეს უფრო მეტი კითხვაა, ვიდრე პასუხი - ეს ეხება როგორც დაავადების დიაგნოზს, ასევე მკურნალობას.
მწვავე პროსტატიტი: სიმპტომები, ეტაპები, მიზეზები
მწვავე პროსტატიტი გვხვდება მამაკაცების 5-10%-ში, ყველაზე ხშირად 20-42 წლის ასაკში. სათანადო მკურნალობით, დაავადება გრძელდება არა უმეტეს 3 თვისა. პროსტატიტის სიმპტომები ძალიან გამოხატულია, რაც უმეტეს შემთხვევაში აიძულებს პაციენტს დაუყოვნებლივ მიმართოს ექიმს.
მწვავე პროსტატიტს ახასიათებს შემდეგი თვალსაჩინო სიმპტომები:
- ლოკალური გამოვლინებებია ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილში, პერინეუმში, პენისის გლანში, სწორ ნაწლავში, ტკივილი შეიძლება გავრცელდეს ზურგის ქვედა ნაწილში და კუდის ძვალში. პროსტატის ანთებითი შეშუპების გამო ჯირკვალში გამავალი ურეთრის სანათური ვიწროვდება, რაც იწვევს შარდვისას გაძნელებასა და ტკივილს. შეიძლება განვითარდეს შარდის მწვავე შეკავება, რომლის დროსაც პაციენტს არ შეუძლია დამოუკიდებლად შარდვა (საჭიროა ჰოსპიტალიზაცია და კათეტერის ჩადგმა).
- ზოგადი – მაღალი ტემპერატურა, სისუსტე, წყურვილი, გულისრევა, ღებინება, ცნობიერების დაბინდვა და ა. შ.
მწვავე პროსტატიტის სამი ფორმაა (ან სხვაგვარად შეიძლება ეწოდოს სტადიები): კატარალური, ფოლიკულური და პარენქიმული. ცალკე ფორმად ასევე გამოვლენილია პროსტატის ჯირკვლის აბსცესი (წყლული) (N. A. Lopatkin, 2002). ისინი განსხვავდებიან პროსტატის ქსოვილის დაზიანების სიღრმით, ანთებითი პროცესის სიმძიმით და დაავადების სიმპტომებით:
- პირველ რიგში, ზიანდება გამომყოფი სადინრების ლორწოვანი გარსი - მილაკები, რომლებითაც პროსტატის გამონადენი გამოიყოფა ურეთრაში. ვითარდება კატარალური პროსტატიტი.
- თავად ჯირკვლები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან სეკრეციის გამომუშავებაზე, მონაწილეობენ ანთებაში - ფოლიკულურ პროსტატიტში.
- ანთება ვრცელდება ორგანოს უმეტეს ნაწილზე – ვითარდება პარენქიმული პროსტატიტი.
- მწვავე პროსტატიტის მიმდინარეობა შეიძლება გართულდეს აბსცესის – პროსტატის აბსცესის განვითარებით. ეს დაავადების ყველაზე საშიში ფორმაა, რადგან. . . სათანადო მკურნალობის არარსებობის შემთხვევაში, ინფექცია შეიძლება შევიდეს სისხლში - მიკრობები ვრცელდება მთელ სხეულზე და აინფიცირებს სისხლს (სეფსისი ვითარდება) სიკვდილის დიდი ალბათობით.
პროსტატიტის მიზეზები
მწვავე პროსტატიტის ძირითადი მიზეზი ინფექციაა. უმეტეს შემთხვევაში, პათოგენები შედიან პროსტატაში ურეთრიდან აღმავალი ტრაქტის გასწვრივ. ეს შეიძლება იყოს:
- სქესობრივი გზით გადამდები ინფექციები: გონოკოკები (გონორეის გამომწვევი აგენტები), ქლამიდია, ტრიქომონა, ურეაპლაზმა და ა. შ. ისინი მწვავე პროსტატიტის ყველაზე გავრცელებული მიზეზებია 20-30 წლის ახალგაზრდებში, რომლებიც გარყვნილები არიან;
- ოპორტუნისტული მიკროორგანიზმები, ანუ მიკრობები, რომლებიც შეიძლება მუდმივად იყვნენ ორგანიზმში, მაგრამ აქტიურდებიან მხოლოდ მაშინ, როცა ზოგადი და ადგილობრივი იმუნიტეტი იკლებს. ყველაზე გავრცელებულია Escherichia coli და „დამნაშავე" ასევე შეიძლება იყოს კლებსიელა, პროტეუსი და ნაკლებად ხშირად სტრეპტოკოკები, სტაფილოკოკები და ა. შ. უფრო ხშირად ეს მიზეზი 40 წელზე უფროსი ასაკის მამაკაცებში დიაგნოზირებულია.
გაცილებით იშვიათად, მიკრობები (მაგალითად, სტაფილოკოკები) შეიძლება შევიდნენ პროსტატაში სხვა გზით:
- ორგანიზმში ჩირქოვანი კერებიდან სისხლის ან ლიმფის დინებით (ქრონიკული ტონზილიტი, სინუსიტი, ფურუნკული, კარიესული კბილები და სხვ. ). ამ შემთხვევაში მწვავე პროსტატიტი შეიძლება დაუყოვნებლივ დაიწყოს აბსცესით (წყლული);
- ურეთრიდან დაღმავალი გზის გასწვრივ, შარდის ბუშტის (ცისტიტი), თირკმელების და ზედა საშარდე გზების ანთება;
- პროსტატის ჯირკვალში სხვადასხვა თერაპიული და დიაგნოსტიკური მანიპულაციების დროს (კათეტერის ურეთრაში შეყვანა, მედიკამენტების მიღება და ა. შ. ). დაზიანებული უბნების მეშვეობით ინფექცია პროსტატაში ხვდება.
თუმცა, ინფექცია არ არის ანთების ერთადერთი მიზეზი. პროსტატის ჯირკვალი არის მიკრობული შემოჭრისგან კარგად დაცული ორგანო, მისი სტერილობა შენარჩუნებულია ზოგადი იმუნური სისტემის მუშაობის წყალობით, ასევე ადგილობრივი თავდაცვის მექანიზმების წყალობით: პროსტატის სეკრეციას აქვს უნარი გაანადგუროს მიკრობები, რომლებიც შევიდნენ ორგანოში. ამიტომ ორგანოში ინფექციის განვითარებისთვის გარკვეული პირობები უნდა შეიქმნას.
მიკრობების განვითარებისათვის ხელსაყრელ გარემოს წარმოადგენს ქსოვილებში მკვდარი უჯრედების დაგროვება, რომლებიც ცილის შემცველობის გამო, ინფექციის შესანიშნავ ნიადაგს წარმოადგენს. მაგალითად, ინფექცია შეიძლება იკვებებოდეს არასრული ეაკულაციის შედეგად გამომყოფ სადინარებში დარჩენილი პროსტატის სტაგნაციური სეკრეციით. ამასთან დაკავშირებით, პროსტატიტის ეფექტური მკურნალობისა და მისი პროფილაქტიკისთვის საჭიროა ყურადღება მიაქციოთ მენჯის ღრუში შეგუბებით პროცესებსა და მათი წარმოშობის მიზეზებს.
ქრონიკული პროსტატიტი: სიმპტომები, მიზეზები
ქრონიკულ პროსტატიტს აქვს ხანგრძლივი (3 თვეზე მეტი) მორეციდივე (განმეორებადი) ბუნება. დაავადებას აქვს მთელი რიგი უსიამოვნო სიმპტომები:
- შარდის ფუნქციის დარღვევა. ანთების გამო ურეთრაში ნერვული დაბოლოებები გაღიზიანებულია, რაც იწვევს შარდვის გახშირებას (განსაკუთრებით ღამით), უეცარ და იმპერატიულ სწრაფვას და შარდის შეუკავებლობას. ამავდროულად, შარდვის პროცესი თავისთავად რთულია და შეიძლება თან ახლდეს ჭრილობის ტკივილი, ვინაიდან ჯირკვლის შეშუპების გამო ურეთრა შეკუმშულია.
- სექსუალური ფუნქციის დარღვევა. სქესობრივი აქტის დროს უფრო სწრაფია ეაკულაცია და ტკივილი ამ პროცესის დროს ან მის შემდეგ. ერექცია სუსტდება და ლიბიდო მცირდება. ხანგრძლივმა გაუნათლებლობამ შეიძლება გამოიწვიოს იმპოტენცია და უნაყოფობა.
- ტკივილს, რომელსაც პაციენტი განიცდის არა მხოლოდ სასქესო ორგანოებსა და მენჯში (სათესლე ჯირკვლები, პენისი, პერინეუმი, სწორი ნაწლავი), არამედ ზურგის ქვედა ნაწილში, ბარძაყის შიდა მხარეს.
- პროსტატორეა, როდესაც პროსტატის სეკრეცია გამოიყოფა ურეთრიდან სქესობრივი აქტის გარეთ. ეს გამოწვეულია პროსტატის გამომყოფი სადინარების კუნთოვანი ტონის შესუსტებით, რის გამოც სეკრეტი თავისუფლად მიედინება ურეთრაში. ბაქტერიული პროსტატიტის დროს სეკრეცია შეიძლება შერეული იყოს ჩირქთან, ხოლო კალკულოზურ პროსტატიტთან (ქვების წარმოქმნით) – სისხლთან.
- დეპრესიული მდგომარეობები, გაზრდილი დაღლილობა, შფოთვა და ა. შ. ზოგიერთს იმდენად ემოციურად აქვს შეპყრობილი ეს დაავადება, რომ აღარაფერი აინტერესებს, რაც იწვევს სამსახურის დაკარგვას, ოჯახის განადგურებას - „ავადმყოფობას განშორებით. რეალობა. "
მენჯის არეში სტაგნატური პროცესები
ასე რომ, პროსტატიტის (როგორც მწვავე, ასევე ქრონიკული) განვითარების მთავარი წინაპირობაა მენჯის შეშუპება. მხოლოდ ძალიან იშვიათ შემთხვევებში შეიძლება აუტოიმუნური ან ჰორმონალური დარღვევები იყოს პროსტატიტის ძირითადი მიზეზი.
შეშუპება შეიძლება იყოს ადგილობრივი ხასიათისა და დაკავშირებული იყოს მხოლოდ პროსტატის სეკრეციის სტაგნაციასთან. ის შეიძლება ჩამოყალიბდეს შეწყვეტილი კოიტუსის ხშირი პრაქტიკის, მასტურბაციის ან ხანგრძლივი აბსტინენციის გამო, რადგან რეგულარული სქესობრივი ცხოვრება და სრული სქესობრივი აქტი ძალიან მნიშვნელოვანია მამაკაცის ჯანმრთელობისთვის. მასტურბაციის დროს არასრული ეაკულაცია ხდება მჯდომარე, სტაციონარული პოზიციის გამო, ვინაიდან სათესლე სითხის გამოდევნის ძალა დამოკიდებულია მიდამოში სისხლის კარგ მიმოქცევაზე, რაც უზრუნველყოფილი უნდა იყოს მენჯის კუნთების აქტიური მუშაობით.
გამომყოფ სადინარებში დარჩენილი სეკრეცია სქელდება და ბლოკავს მათ, რითაც ხელს უშლის ახალი სეკრეციის გამოყოფას. ამ შემთხვევაში სტაგნაციური სეკრეცია კარგავს თავის ბაქტერიციდულ თვისებებს, ე. ი. მიკრობების განადგურების უნარი. სეკრეციაში შემავალი უჯრედები იღუპებიან და მათი დაშლის ნაწილაკები (ცილა) ინფექციების გამრავლების ნიადაგი ხდება. ამის გაგება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია იმ შემთხვევებში, როდესაც პროსტატიტს იწვევს ოპორტუნისტული ფლორა (მაგალითად, E. coli), რომელიც ხშირად გვხვდება ორგანიზმში, მაგრამ აქტიურდება მხოლოდ ხელსაყრელ პირობებში - მკვდარი უჯრედების დაგროვებით.
თუმცა, გამონადენის სტაგნაცია იდეალურზე ნაკლებ იდეალურ სქესობრივი ცხოვრების გამო არ არის პროსტატიტის ერთადერთი მიზეზი, მით უმეტეს, თუ ვსაუბრობთ ქრონიკულ პროსტატიტზე ან სიბერეზე. მნიშვნელოვან როლს ასრულებს მენჯში სისხლისა და ლიმფის სტაგნაცია, რაც ასევე იწვევს მკვდარი უჯრედების დაგროვებას და ქსოვილებში სხვა უარყოფით ცვლილებებს.
მოგეხსენებათ, ჩვენი სხეულის ყველა ქსოვილი შედგება უჯრედებისგან. სხეულის უჯრედები მუდმივად კვდება და ზიანდება (ტოქსინების, შოკის დატვირთვის, ჰიპოთერმიის, შეშუპების და ა. შ. გავლენის ქვეშ). ამასთან, საკმარისი ლიმფის ნაკადით (ლიმფის მოძრაობა ლიმფური სისტემის გემებში), მკვდარი უჯრედები ამოღებულია ქსოვილებიდან, ათავისუფლებს ადგილს ახალი ფუნქციური უჯრედების ზრდისთვის, ანუ უჯრედები, რომლებიც ასრულებენ ქსოვილის ძირითად ფუნქციას. (მაგალითად, პროსტატის ჯირკვლებისთვის - სეკრეციის გამომუშავება, კუნთოვანი უჯრედებისთვის - შეკუმშვის უნარი).ვენური სტაგნაციის გამო ხდება მენჯის ორგანოების, მათ შორის პროსტატის შეშუპება. მენჯის ძვლებით შემოფარგლულ მჭიდრო სივრცეში სისხლის ასეთი გადადინება იწვევს სისხლძარღვების დაჭიმვას (შესაბამისად, კვება უარესდება), პროსტატის გამომყოფი სადინარების შეკუმშვას და ა. შ. უჯრედების სიკვდილი აჩქარებს.
სტაგნაციის ძირითადი მიზეზი არის ფიზიკური უმოქმედობა (მომჯდარი ცხოვრების წესი). ყოველგვარი მიზეზის გარეშე, დაავადება უფრო ხშირია მათ შორის, ვინც დიდ დროს ატარებს მანქანის მართვაში, ოფისის მუშაკებს შორის და მათ შორის, ვინც ჯანმრთელობის პრობლემების გამო არ შეუძლია აქტიური ცხოვრების წესი. დღეს უფრო ღრმად არის გაგებული იმის შესახებ, თუ რატომ აქვს უმოძრაო ცხოვრების წესს ასეთი მავნე გავლენა ადამიანის ჯანმრთელობაზე, რაც ხელს უწყობს არა მხოლოდ პროსტატიტის განვითარებას, არამედ ყაბზობას, პროსტატის ადენომას, ცისტიტს და ა. შ.
ფიზიკური დატვირთვისას ჩონჩხის კუნთები იძაბება და ქმნის ბიოლოგიურ მიკროვიბრაციის ენერგიას* კუნთოვანი ბოჭკოების მონაცვლეობითი შეკუმშვის გამო.
ბიოლოგიური მიკროვიბრაცია სასიცოცხლო პირობაა ორგანიზმში მრავალი სატრანსპორტო და მეტაბოლური პროცესისთვის, კერძოდ (ა) ლიმფის ნაკადისთვის და (ბ) ვენური გადინებისთვის, ასევე თირკმელებისა და ღვიძლის ნორმალური ფუნქციონირებისთვის (გ).
(ა) სისხლის მიმოქცევის სისტემისგან განსხვავებით, ლიმფურ სისტემას არ აქვს ტუმბო (გული) და სისხლძარღვების უმეტესობას არ აქვს კუნთოვანი „კედელი", რომ შეკუმშოს სისხლძარღვები და უბიძგოს ლიმფს წინ. ლიმფის მოძრაობა უზრუნველყოფილია სისხლძარღვების გვერდით მდებარე კუნთოვანი ქსოვილის მუშაობით (ჩონჩხის კუნთები ან სხვა ორგანოების კუნთოვანი „ჭურვი"). პროსტატის ჯირკვლის მიდამოში ლიმფური ნაკადი უზრუნველყოფილია მენჯის იატაკის კუნთების, შარდის ბუშტისა და სწორი ნაწლავის პერისტალტიკის (ტალღის მსგავსი შეკუმშვის) მიკროვიბრაციით. ამიტომ მენჯის კუნთების „უაქტიურობა" და ყაბზობა (რაც სუსტ პერისტალტიკაზე მიუთითებს) იწვევს სტაგნაციას, მკვდარი უჯრედების დაგროვებას და შედეგად პროსტატიტს.
(ბ) ვენური გემების უმეტესობას აქვს საკუთარი კუნთოვანი კედლები. თუმცა, მათი შეკუმშვის აქტივობა ანალოგიურად "წახალისებულია" ჩონჩხის კუნთების მუშაობით, რადგან ბიძგების ძალა საკმარისი უნდა იყოს იმისათვის, რომ ვენური სისხლი გადალახოს გრავიტაცია და დაუბრუნდეს გულს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ვენური საწოლის კუნთების კედლების ტონუსი იკლებს და დამატებითი დამაზიანებელი ფაქტორების არსებობისას ვითარდება ვენური დარღვევები, მათ შორის ვენური სტაგნაციის ფორმირება.
გ) უმოძრაო ცხოვრების წესის გამო იტანჯება თირკმელების ფუნქცია, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან სისხლის წყალ-ელექტროლიტურ ბალანსზე. სისხლის ეს პარამეტრი პირდაპირ გავლენას ახდენს ჩვენი სხეულის ყველა კუნთოვანი ქსოვილის შეკუმშვის აქტივობაზე (ჩონჩხის კუნთების ტონუსი, შარდის ბუშტის ტონუსი, ნაწლავები, პროსტატის გამომყოფი სადინარები და ა. შ. ). თირკმელების მუშაობა დამოკიდებულია ზურგის კუნთების დინამიურ მუშაობაზე და ზოგადად ფიზიკურ აქტივობაზე. ანალოგიურად, ტოქსინებისა და სხვა მავნე ნივთიერებებისგან სისხლის გაწმენდის ხარისხი დამოკიდებულია ღვიძლის მუშაობაზე.
კუნთოვანი ქსოვილი ქმნის მიკროვიბრაციის ენერგიას მუდმივად და ჩვენი ფიზიკური სტრესის მიუხედავად, თუნდაც დასვენების დროს (როდესაც გვძინავს). თუმცა, სწორედ ფიზიკური აქტივობის დროს ვითარდება მიკროვიბრაციის საჭირო ძალა და სიხშირე.
დასკვნა: რეგულარული სქესობრივი ცხოვრება და ფიზიკური აქტივობა აუცილებელი პირობაა პროსტატიტის პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, რადგან კუნთების ფიზიკური დაძაბულობის დროს წარმოიქმნება ბიოლოგიური მიკროვიბრაციის ენერგია, რომელიც ხელს უშლის სეკრეციის, ვენური სისხლისა და ლიმფის სტაგნაციას მენჯის ორგანოებში.
წამლის თერაპია
წამლის თერაპია ყველაზე ეფექტურია მწვავე პროსტატიტის სამკურნალოდ და ჩვეულებრივ მოიცავს:
- ანტიბიოტიკები და სხვა მედიკამენტები ინფექციის წინააღმდეგ საბრძოლველად. ვინაიდან ტესტები მიკრობების ტიპის დასადგენად, რომლებმაც გამოიწვია მწვავე ანთება, ერთ კვირაზე მეტ ხანს სჭირდება და პაციენტის მწვავე მდგომარეობა დიდხანს ლოდინის საშუალებას არ იძლევა, მკურნალობა ხშირად „ბრმად" იწყება. თავდაპირველად ინიშნება ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები და ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგების საფუძველზე შესაძლებელია მკურნალობის კორექტირება.
- სიცხის დამწევი და ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებები პაციენტის მდგომარეობის შესამსუბუქებლად.
- ალფა ბლოკატორები და მსგავსი პრეპარატები. ისინი ამცირებენ კუნთების ტონუსს, იძულებით ხსნიან პროსტატის ჯირკვალში შეშუპებას და ამით აადვილებენ შარდვის პროცესს.
- დიდი რაოდენობით სითხეების (ფიზიოლოგიური) მიღება ორგანიზმის ტოქსინების გასაწმენდად, რომლებიც წამლავს მთელ სხეულს.
ანტიბიოტიკი მიზანმიმართულად ანადგურებს ინფექციას, რომლის გამრავლება იწვევს ორგანიზმში მწვავე რეაქციას და პაციენტის მდგომარეობა უმჯობესდება. თუმცა, საკმარისი ლიმფური ნაკადის არარსებობის შემთხვევაში, ქსოვილის გაწმენდა მკვდარი უჯრედებისა და ტოქსინებისგან მენჯის ორგანოებში არ ხდება და, შესაბამისად, რჩება ქრონიკული პროსტატიტის შემდგომი განვითარების რისკი.
ქრონიკული პროსტატიტის მედიკამენტური თერაპია მოიცავს:
- ასევე ანტიბიოტიკები და სხვა მედიკამენტები, მიუხედავად იმისა, რომ უმეტეს შემთხვევაში ინფექცია არ არის გამოვლენილი. ყოველთვის არის რისკი იმისა, რომ ტესტებმა უბრალოდ არ დაადგინოს ინფექცია, ამიტომ აუცილებელია ზომების მიღება, რომელიც თავიდან აიცილებს ამ დაუდგენელი ინფექციის გავრცელებას. კვლევების მიხედვით, ქრონიკული პროსტატიტის მქონე პაციენტების 40%-მდე, რომლებსაც არ ჰქონდათ ბაქტერიული ინფექცია, გაუმჯობესდა ანტიბიოტიკების გამოყენების შედეგად.
- არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, რომლებიც "ბლოკავს" ორგანიზმის ანთებით პასუხს. მათი ხანგრძლივი გამოყენება უარყოფითად მოქმედებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვან გარსზე და ზოგადად მთელ ორგანიზმზე.
- ალფა ბლოკატორები შარდვის გასაუმჯობესებლად. მკურნალობის ეფექტი მიიღწევა ხანგრძლივი გამოყენებისას (მინიმუმ 6-8 თვე).
პროსტატის მასაჟი
პროსტატის ჯირკვლის მასაჟი ტარდება შიგნიდან - სწორი ნაწლავის გავლით თითის გამოყენებით. არის შემთხვევები, როცა ადამიანები ცდილობენ სახლში დამოუკიდებლად (სიმპატიური ნათესავები) გაუკეთონ მასაჟი. თუმცა ეფექტური მასაჟი არ არის მხოლოდ ამ უბნის მასაჟი, არამედ პროსტატის სხვადასხვა ნაწილზე ზემოქმედება მკაცრი თანმიმდევრობით და გარკვეული მიმართულებით. ამ მხრივ კომპეტენტური და ეფექტური მასაჟი მხოლოდ უროლოგს შეუძლია.
პროსტატიტის პროფილაქტიკა
ოცი წლის წინ პროსტატიტი საშუალო ასაკის დაავადებად ითვლებოდა, რადგან ორმოც წლამდე მამაკაცებს იშვიათად უსვამდნენ დიაგნოზს. დღეს პროსტატის ჯირკვლის მწვავე ანთება იშვიათი არაა ოცი წლის მოზარდებში. ქრონიკული პროსტატიტი კი 25-დან 50 წლამდე მამაკაცების 45%-ს აღენიშნება.
პროსტატიტს თან ახლავს მტკივნეული სიმპტომები (ცხელება, ტკივილი, შარდვის გაძნელება, ერექციული დისფუნქცია), იწვევს ისეთ გართულებებს, როგორიცაა ცისტიტი, პიელონეფრიტი, უნაყოფობა და, რა თქმა უნდა, სერიოზულად მოქმედებს ცხოვრების ხარისხზე.
ამიტომ, დღეს მამაკაცები სულ უფრო მეტად ინტერესდებიან პროსტატიტის პრევენციის გზებით.
ვის სჭირდება პროსტატიტის პროფილაქტიკა?
არის მამაკაცთა ჯგუფები, რომელთა პროსტატიტის განვითარების რისკი სხვებზე მაღალია.
- 45 წელზე უფროსი ასაკის მამაკაცები.
- მჯდომარე პროფესიების წარმომადგენლები: პროგრამისტები, IT სპეციალისტები, ოფისის თანამშრომლები, ბუღალტერები, ეკონომისტები და ა. შ.
- მძღოლები, ველოსიპედით გრძელი მოგზაურობის მოყვარულები და ასევე ხშირად იყენებენ საჰაერო ტრანსპორტით.
- მამაკაცები, რომლებიც დროებით ან მუდმივად ექვემდებარებიან არახელსაყრელ ამინდს: ჰაერის დაბალი ტემპერატურა და მაღალი ტენიანობა. მაგალითად, ჩრდილოეთ რეგიონებში ბრუნვით მომუშავეები, მთამსვლელები, მაღალსართულიანი მშენებლები, თხილამურების მოყვარულები და ა. შ.
- იტანჯება ქრონიკული ინფექციური დაავადებებით.
- მწეველები.
თუმცა, იმის გათვალისწინებით, რომ დაავადება სწრაფად ახალგაზრდავდება, ყველა მამაკაცმა უნდა მიიღოს ზომები მომავალში პროსტატიტის თავიდან ასაცილებლად.
პროსტატის ანთების პროფილაქტიკა მრავალ რეკომენდაციას მოიცავს. მამაკაცს შეუძლია მიჰყვეს ყველა მათგანს ან ზოგიერთ მათგანს. ექსპერტები თვლიან, რომ რეკომენდაციების ნაწილობრივი დაცვაც კი ამცირებს ამ დაავადების რისკს.
დიეტა პროსტატიტის პროფილაქტიკისთვის
ყველა ექიმი საუბრობს კვების როლზე. სამწუხაროდ, ძალიან ხშირად რეკომენდაციები ზოგადია. მაგრამ პროსტატიტის პროფილაქტიკის შემთხვევაში დიეტა მართლაც მნიშვნელოვან როლს თამაშობს. ფაქტია, რომ დიეტამ პროსტატის ჯირკვალთან დაკავშირებული პრობლემების თავიდან ასაცილებლად რამდენიმე კონკრეტული პრობლემა უნდა გადაჭრას და არა მხოლოდ „სხეულის გაძლიერება".
პროსტატიტისგან დასაცავად სათანადო კვებას აქვს შემდეგი მიზნები:
- შეამცირეთ პროსტატის გაღიზიანება, რომელიც წარმოიქმნება გარკვეული საკვების მიღების შემდეგ.
- აუმჯობესებს სისხლის მიმოქცევას მცირე და დიდ კაპილარებში.
- საჭმლის მონელების ნორმალიზება ყაბზობისა და კუჭ-ნაწლავის სხვა დარღვევების აღმოსაფხვრელად. შეკრულობა პროსტატიტის განვითარების ერთ-ერთი ფაქტორია.
- უზრუნველყოს ხელსაყრელი გარემო ნაწლავის ბუნებრივი მიკროფლორის განვითარებისათვის.
რომელი საკვები აზიანებს პროსტატის ჯირკვალს და ზრდის პროსტატიტის რისკს?
- მათთან ერთად ყველა სახის წიწაკა და სოუსები, ხახვი, ხახვი და სხვა ცხელი სანელებლები: ისინი აღიზიანებენ პროსტატის ქსოვილს და იწვევენ ანთებას.
- ციტრუსები, განსაკუთრებით ლიმონი და გრეიფრუტი, მჟავე ხილი და კენკრა ცუდად მოქმედებს პროსტატის მდგომარეობაზე და ამცირებს მის წინააღმდეგობას ინფექციების მიმართ.
- ძლიერი ალკოჰოლი იწვევს პროსტატის ისედაც ვიწრო სადინრების შევიწროვებას, რაც იწვევს სეკრეციის სტაგნაციას, რომლის პირდაპირი შედეგია პროსტატიტი.
- გაზიანი სასმელები და გაზიანი სასმელები (კვაზი, ლუდი) ასევე აღიზიანებს პროსტატის ჯირკვალს.
- პარკოსნების კერძები (ბარდის წვნიანი, ლობიო და სხვა), სოკო და სუბპროდუქტები: ძნელად მოსანელებელია, ანელებს ნაწლავის მოძრაობას და იწვევს გაზების წარმოქმნას და ყაბზობას.
- ბეკონი, ქონი და შემწვარი საკვები ზრდის ქოლესტერინის დონეს სისხლში, რაც აფერხებს სისხლის მიმოქცევას, მათ შორის მენჯის ორგანოებში. სწორედ ეს ფენომენი ხდება ხშირად მამაკაცებში პროსტატიტის განვითარების წამყვანი მიზეზი.
რა საკვებია სასარგებლო პროსტატიტის პროფილაქტიკისთვის?
- ზღვის პროდუქტები და თევზი კვირაში ერთხელ მაინც. ისინი შეიცავს მნიშვნელოვან ამინომჟავებს და ომეგა პოლიუჯერი ცხიმოვან მჟავებს, რომლებიც აუცილებელია პროსტატის ჯირკვლის ნორმალური ფუნქციონირებისთვის და მისი ანთების წინააღმდეგობის გაწევისთვის.
- ოხრახუში და ოხრახუში (მწვანილი და ფესვები) შეგიძლიათ დაამატოთ საკვებს, როგორც სანელებელს კერძებში, განსაკუთრებით ზაფხულში. ამ ცხარე მცენარეების დადებითი ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი პროსტატაზე დადასტურებულია მრავალი გამოკვლევით.
- კომბოსტო ყველა სახეობის (კომბოსტო, კოლრაბი, საყელო, ყვავილოვანი კომბოსტო, ბრიუსელის კომბოსტო), ბოლოკი, ტურფა – კვირაში რამდენჯერმე თუ შესაძლებელია. კვლევებმა აჩვენა, რომ რეგულარული მოხმარებისას ეს ბოსტნეული ახანგრძლივებს მამაკაცის ჯანმრთელობას და იცავს პროსტატის ჯირკვალში ასაკთან დაკავშირებული ცვლილებებისგან.
- უცხიმო ფერმენტირებული რძის პროდუქტები - კვირაში 2-3-ჯერ მაინც. ისინი საჭიროა ნაწლავის მოძრაობის ნორმალიზებისთვის და სასარგებლო მიკროფლორის შესანარჩუნებლად.
- ანტიოქსიდანტები, განსაკუთრებით რუტინი, ვიტამინები C და E, ბეტა-კაროტინი და ლუტეინი - ოცდაათდღიანი კურსი წელიწადში ერთხელ ან უფრო ხშირად. ანტიოქსიდანტები იცავს პროსტატის ქსოვილს ანთების გავლენისგან, ზრდის პროსტატის უნარს წინააღმდეგობის გაწევა ინფექციების მიმართ, ასევე აუმჯობესებს სისხლის მიმოქცევას მცირე კაპილარებში და ანელებს ასაკთან დაკავშირებულ დარღვევებს ქსოვილებში.
მნიშვნელოვანი! რაც შეეხება რეკომენდაციებს თხილის, გოგრის თესლის ან ბანანის მირთმევის შესახებ, რადგან ისინი მდიდარია აუცილებელი ვიტამინებითა და ანტიოქსიდანტებით, ექსპერტები ერთნაირ აზრზე არიან: პროდუქტები არ შეიცავს საკმარის ამ მიკროელემენტებს, რომ ორგანიზმს მიაწოდოს ისინი.
თუ მამაკაცს უყვარს თხილი ან თესლი, მაშინ მას შეუძლია უსაფრთხოდ შეიტანოს ისინი თავის დიეტაში, ეს პროდუქტები არ გამოიწვევს ზიანს, მაგრამ ისინი მნიშვნელოვნად არ იმოქმედებენ პროსტატის ჯირკვლის მდგომარეობაზე. რაც შეეხება პროსტატიტის პროფილაქტიკას, ბევრად უფრო ეფექტურია ანტიოქსიდანტებითა და ვიტამინებით მდიდარი კომპლექსების გამოყენება.
ცხოვრების წესი - რას მივაქციოთ ყურადღება?
თუ მამაკაცი ეწევა, ამ ჩვევაზე უარის თქმა მნიშვნელოვნად შეამცირებს პროსტატიტის განვითარების ალბათობას. მოწევა სერიოზულად აფერხებს ვენურ გადინებას, რაც იწვევს ქსოვილების შეშუპებას, სისხლისა და ლიმფის სტაგნაციას. მენჯის ორგანოებში სისხლის ზოგადი მიმოქცევა ნელდება, პროსტატის ჯირკვალი არასაკმარის კვებას და ჟანგბადს იღებს და მისი ნორმალური ფუნქციონირება შეუძლებელი ხდება.
რეგულარული სქესობრივი ცხოვრება მნიშვნელოვან როლს ასრულებს პროსტატიტის პროფილაქტიკაში. ეს არის პროსტატის ჯირკვალში შეშუპების თავიდან აცილების მთავარი გზა. თუმცა სექსის დროს მნიშვნელოვანია პრეზერვატივის გამოყენება.
უმოძრაო ცხოვრების წესით კაცმა მეტი ფიზიკური აქტივობა უნდა შეიტანოს ცხოვრებაში. შესაფერისია ცურვა, ჩოგბურთი ან სირბილი, ისევე როგორც რეგულარული სიარული ან ლიფტით სარგებლობის თავიდან აცილება.